W maju 2024 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dorosłych w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy, aby porozmawiać o książkach naszego dzieciństwa.

Ulubione książki Pań to: Konik Garbusek, Na jagody, Dzieci z Bullerbyn, Winetu, Przygody Pana Samochodzika, Niebieski obłoczek, Czerwony kwiatuszek, Ania z Zielonego Wzgórza, książki Juliusza Verna.

To było bardzo ciekawe spotkanie, dobrze było powspominać czasy dzieciństwa.

Moderator

Barbara Przeździęk

W kwietniu 2024 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dorosłych w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Barbary Wysoczańskiej „Siła kobiet”.

 To historia trzech bohaterek, które stanowią dla nas przykład na to, jak były postrzegane kobiety w okresie międzywojennym. Nowo utworzone państwo polskie formowało swoje zasady i choć pozornie dawało płci pięknej więcej swobody, to w rzeczywistości bardzo długo nie mogło otworzyć się na ich potencjał. Nie liczono się z ich zdaniem, traktowano jako "dodatek" do męża, ozdobę, która powinna ładnie wyglądać i mało się odzywać. Wszelkie przejawy wyrażania własnego zdania były niemile widziane.

„Dama musiała trwać u boku męża, nie hańbiąc się żadną pracą, a zajmując się wyłącznie domem i dziećmi. "

To przykre, ale w pierwszych latach po odzyskaniu przez Polskę niepodległości kobiety traktowane były jak istoty niższego gatunku. Sytuacja ta szczególnie rzucała się w oczy w przypadku nizin społecznych. Pochodzące stamtąd panie bardzo często "służyły" zaspokajaniu żądz bogatym mężczyznom. W obiegowej opinii określane były niecenzurowanymi słowami, uważane za zakałę narodu polskiego.

Na takim tle Wysoczańska kreśli nam portrety trzech kobiet, które choć mocno zakorzenione w konserwatywnym środowisku zaciekle walczą o swoje prawa. Ich postawy stanowią świadectwo odwagi i wytrwałości w dążeniu do celu.

Siła kobiet to fenomenalna powieść, która stanowi apoteozę płci pięknej. To również odniesienie do współczesnych wydarzeń, które pozbawiają kobiety prawa do decydowania o swoim ciele. W czasach międzywojennych panie traktowane były przedmiotowo, a ich zdanie niewiele znaczyło.
Czy grozi nam powrót do takiego stanu rzeczy? Przeczytajcie koniecznie.

Moderator

Barbara Przeździęk

W maju 2024 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dzieci w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy, aby porozmawiać o książce Thierry Robberecht „O wilku, który wypadł z książki”.

Historia rozpoczyna się niepozornie, kiedy jedna z książek spada z regału na podłogę. Z książki wychodzi Wilk, który będąc w niej pewną siebie i groźną postacią, staje się nagle cichy i wystraszony. Nowe miejsce nieco go przeraża.

Nie pomaga fakt, że niedaleko czai się kot. Wilk musi szybko uciekać i szukać schronienia w którejś z książek.

To bardzo ciekawy pomysł fabularny, który skacze z jednej opowieści do drugiej. Wilk musi odnaleźć taką historię, w której będzie mile widziany. Niestety bohaterowie opowiastek mają zawsze bardzo dobre usprawiedliwienia.

Kiedy już ma się wrażenie, że Wilk nie odnajdzie bezpiecznego miejsca – trafia na książkę, w której naprawdę jest potrzebny! Okazuje się bowiem, że jest tam ubrana na czerwono mała bohaterka, która długo już na niego czeka (podejrzewacie, kim ona może być?). Polecamy.

Moderator

Barbara Przeździęk

W lutym 2024 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK dla dzieci w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Roksany Jędrzejewskiej – Wróbel „Woda żywa”.

„Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy chcą mieć wpływ na swoje życie” – napisała Roksana Jędrzejewska-Wróbel na okładce „Wody żywej”, baśni o twórczości. I nie chodzi wyłącznie o twórczość artystyczną, lecz o bycie człowiekiem, który „ma dość wyobraźni i odwagi, aby wcielać w życie swoje plany i marzenia”.

Mariannę, dziewczynkę z Betonowego Miasta, przezywają w szkole „Artystką”. Ma bujną wyobraźnię, ale to ukrywa, by nie narażać się na kpiny. Talent dziewczynki doceniają tylko jej młodsi bracia. Ale i oni nie znają jej wielkiego marzenia: by ich rodzinne miasto znów było zielone, a bloki – kolorowe. Dziewczynka stara się coś zmienić, jednak nie ma szans, bo Betonowe Miasto dusi się od żaru. I braku wody.

Słysząc, że zwycięzca organizowanej przez „Wodę żywą” gry miejskiej będzie mógł zrealizować swój projekt na upiększenie miasta, Marianna podejmuje wyzwanie. Tak bardzo chciałaby namalować coś na szarej ścianie domu naprzeciwko...

Czy wygra konkurs? Czy zdoła przywrócić szczęśliwe życie miastu? Rzece, fontannom, kwiatom. Zdyszanemu psu, wyschniętej żabie... Zresztą, czy trzeba wygrywać konkursy, by żyć tak, jak się chce? Koniecznie przeczytajcie – warto!

Moderator

Barbara Przeździęk